عقاید

به نظرم روزه داری خصوصا در فصل تابستان، یک عمل مضر برای انسان است .... آیا واقعا بدون روزه گرفتن نمی شود روح را تعالی بخشید؟ روزه داری نتیجه کنار گذاشتن عقل و رو آوردن به ایمان قلبی و احساسات و عواطف است.

لطفا به چند نکته توجه کنید:

حکمت ضرورت نبوت را تبیین نمایید.

یکی از برهان هایی که برای اثبات ضرورت بعثت انبیاء می توان اقامه کرد به این صورت است: ـ هدف از آفرینش انسان این است که با انجام افعال اختیاری، مسیر تکامل خود را به سوی کمال نهایی بپیماید. ـ انتخاب آگاهانه، علاوه بر قدرت بر انجام کار و فراهم شدن زمینه های بیرونی برای انجام کارهای گوناگون، و میل و کشش درونی به سمت آن ها، نیازمند شناخت صحیح نسبت به کارهای خوب و بد و راه های شایسته و ناشایسته است. ـ شناخت های عادی و متعارف انسان از همکاری عقل و حس به دست می آید که نقش مهمی در تأمین نیازمندی های زندگی ایفا می کند.

آیا وحی به کسی، دلیل می شود که آن شخص پیامبر و نبی است؟

وحی از نظر لغوی وحی به معنای اشاره سریع [1]، سرعت[2]، القای پنهانی مطلبی به دیگران[3] است. این لفظ در قرآن کریم در موارد متعددی به کار رفته است که عبارتند از: الف. اشاره پنهانی: مانند داستان حضرت زکریا که در آن، وحی در معنای لغوی ­اش به­ کار رفته است. بدین صورت که پس از بشارت ایشان به فرزند دار شدن، ایشان مکلف به روزه سکوت شد و مقصود خویش را با اشاره به دیگران می­ رساند. «قال رب اجعل لی آیة قال آیتک الا تکلم الناس ثلاث لیال سویا فخرج علی قومه من المحراب فاوحی الیهم ان سبحوه بکره و عشیا»[4]

چگونه می توان مخلوق بودن زمان و مکان را ثابت کرد. آیا به این دلیل که از رفع زمان، وجودش به دست می آید، نمی توان زمان را واجب الوجود دانست؟

تکلیف کسی که در محیط یا زمانی زندگی می کند که دین حق به او نرسیده است چیست؟ اگر به او ثواب افراد با ایمان را بدهند در حق مومنان ظلم شده است و اگر به او ثواب داده نشود، خب در حق خودش ظلم شده و می تواند اعتراض بکند که اگر دین حق به او رسیده بود، ایمان می آورد.

رابطه این مسئله با عدل الهی از دو جنبه قابل بررسی است. اول از حیث ارتباط نوع برخورد الهی با شخصی که او را مستضعف فکری می نامیم. دیگر از حیث ارتباط این نوع برخورد با کسی که مومن بوده است.

آیا از نظر فقهی، کافران نجس هستند؟ و اگر مسلمانی در اثر تحقیق معتقد شود که قرآن سخن خدا نیست نجس می شود و مستحق مجازات است؟

سوال اول شما یک بحث فقهی در مورد نجاست کفار است. این بحث در اثر وجود آیاتی در قرآن کریم است که بر نجاست مشرکان دلالت دارد. قرآن کریم می فرماید: «انما المشرکون نجس»[1] بر اساس این آیه شریفه، تمام مشرکان نجس هستند و نباید به مسجد الحرام وارد شوند.

خدا بر انجام چه کارهایی ناتوان است؟ آیا اصلا کاری هست که بر انجامش ناتوان باشد؟ حتی اگر آن کار نامعقول یا غیر ممکن یا غیر اخلاقی باشد؟

خداوند متعال، موجودی است که هیچ گونه نقصی ندارد. بی نیاز مطلق است و به هیچ کسی نیازی ندارد و دیگران هستند که به او نیاز دارند. «یا ایها الناس انتم الفقراء الی الله و الله هو الغنی الحمید»[1] این خداوند قادر مطلق است و قدرتش هیچ محدودیتی ندارد. «ان الله علی کل شیء قدیر»[2] هر چیزی که امکان تحقق داشته باشد، خداوند قادر به انجام و تحققش است.

فلسفۀ ازدواج در آن دنیا چیست؟ چرا "حورالعین" ویژگیهای انسانی تعریف شده در قرآن را ندارند و با اینکه از جنس بشر نیستند؛ بشر باید با آنها ازدواج کند؟ چرا خدا می خواهد در آن دنیا ما با موجوداتی ناشناخته و غیر انسان ازدواج کنیم؟ چرا زیبایی زن در آن دنیا ملاک اوّل ازدواج می شود و در این دنیا امری ناپسند است؟

سوالات متعددی مطرح کردید که طبیعتا پرداختن به تمام آن ها به صورت مفصل در این جا امکان پذیر نیست. با این حال، بنده به سوالات اصلی شما پاسخ می دهم: ـ نگاه شما به حورالعین، بهشت، نعمت های بهشتی و قوانین فقهی نیازمند اصلاح است:

آیا در مجالس عزاداری به کار بردن الفاظی همچون من سگ رقیه هستم، و غیره درست است؟ نحوه ابراز ارادت به اهل بیت به چه شکل باید باشد؟

به کار بردن این نوع الفاظ در مجالس اهل بیت از دو جهت ایراد و اشکال دارد: 1- خداوند به انسان کرامت داده است و می فرماید: «ولقد کرمنا بنی آدم وحملناهم فی البر والبحر»، ما انسان را گرامی داشتیم واو در در خشکی ودریا (بر مرکبها) بر نشاندیم.(1)

چرا خدا خودش را "مالک یوم الدین" معرفی می کند و خودش را مالک این دنیا یا زمین معرفی نمی کند، در حالی که هر دو را خود آفریده است؟

در قرآن کریم، بارها و بارها بر مالکیت و حاکمیت خدای متعال بر تمام عالم (چه دنیا و چه آخرت، چه آسمان ها و چه زمین) تاکید و تصریح شده است: «وَ لِلَّهِ مُلْكُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ اللَّهُ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَديرٌ»؛و حكومت آسمان ها و زمين، از آن خداست و خدا بر همه چيز تواناست.(1)