عقاید

بنا بر آيه 82 سوره توبه آيا بايد كم بخنديم و زياد گريه كنيم؟

منظور از کم خندیدن، همان خوشحالی ناپایدار دنیوی است که به سبب ترک جهاد و تخلف خوشحال بودند و منظور از گریه زیاد، گریه در آخرت و عذاب دوزخ است که حرارتی شدیدتر دارد و اعمال آن ها باعث وارد کردن آنان در جهنم گشته است، لذا با در نظر گرفتن اعمالی که کرده اند و کسب نموده اند لازم است که در دنیا کمتر شادمان و خندان باشند و در آخرت بسیار اندوهناک و گریان شوند.

انواع كتاب های ثبت اعمال انسان ها طبق آيات قرآن چند تاست؟ منظور از نامه اعمال امت ها چیست؟ چه چیز زندگی اجتماعی امت ها مورد بررسی قرار می گیرد؟

در تفسر نمونه آمده: از آيات قرآن مجيد چنين استفاده می شود كه اعمال انسان در چند كتاب ثبت و ضبط می گردد، تا به هنگام حساب هيچ گو نه عذر و بهانه اى براى كسى باقى نماند.

در روایت داریم که مدت زمانی که در سفر زیارت آقا ابی عبدالله (علیه السلام) هستیم جزء عمر محسوب نمی شود. در روایت دیگری داریم که مدت زمانی که سر سفره غذا نشسته ایم جز عمر محسوب نمی شود. چگونه می توان بین این دو موضوع که یکی مادی و دیگری معنوی است جمع کرد؟

چگونه با عدل خداوند سازگار است كه دو نفر بيافريند، يكى در كشور مسلمان و با نطفه و لقمه پاک، امّا ديگرى در خانواده بى دين و كشورى غيرمسلمان؛ و روشن است كه زمينه رسيدن به سعادت براى شخص اوّل فراهم تر است؟

جواب این سوال نیاز به مختصر مقدمه ای دارد که عرض می کنم: 1. این دنیا محل امتحان و آزمایش ما انسان ها است همان طور که در قرآن می فرماید: «وَ نَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَ الْخَيْرِ فِتْنَةً»(1) یا «لِنَبْلُوَهُمْ أَيُّهُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً»(2)

بین امید و خیال پردازی چه فرقی وجود دارد؟

امید و آرزو دو گونه است، امید و آرزویی که پشتوانه عقلی و دینی دارد و باعث ترقی و رشد است؛ و امید و آرزویی که دست نیافتنی، غیر منطقی و از روی هوی و هوس است. امید به معنای دوم، همان چیزی است که از آن تعبیر به «خیال پردازی» می شود.

رابطه ظاهر و باطن در قرآن چیست؟

آیا میان فقير و مسكين، در آیه زکات تفاوتی وجود دارد؟

منظور از "خلق" و "امر" در آیه 54 سوره اعراف چیست؟

منظور از لقاء الله (ملاقات پروردگار) چيست؟ آيا می شود خدا را ملاقات کرد؟

منظور از حمد و ستایش خداوند در آخرت چیست؟

پرسش شما ناظر به آیه این آیه می باشد: «الحمْدُ للَّهِ الَّذِى لَهُ مَا فى السمَوَتِ وَ مَا فى الاَرْضِ وَ لَهُ الحمْدُ فى الاَخِرَةِ وَ هُوَ الحكِيمُ الْخَبِيرُ»؛ حمد (و ستايش) مخصوص خداوندى است كه تمام آن چه در آسمان ها و زمين است از آن او است، و حمد (و سپاس) براى او است در سراى آخرت و او دانا و آگاه است.(1)