علوم قرآن و حدیث

سوال بنده این هست که چطور این ماهی بزرگ که حضرت یونس (علیه السلام) را بلعیده بود تا روز قیامت زنده می ماند و دوام می آورد؟ (با فرض اینکه قرار باشد حضرت یونس تا قیامت در شکم ماهی زندانی باشد)

«فَلَوْ لَا أَنَّهُ كَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ»؛ و اگر او از زمره تسبيح‏ كنندگان نبود، قطعا تا روزى كه برانگيخته مى ‏شوند در شكم آن [ماهى] مى‏ ماند.(1)

گفته می شود که در اسلام، انسان موجودی ذاتاً شرور انگاشته نمی شود. اگر اینطور است پس چرا قرآن در آیات متعدد، انسان را به صورت گناهکار، نادان، ناسپاس، ضعیف، ناامید یا متکبر، ستیزه جو و سرکش معرفی می کند؟ با این بیانات، چگونه می توانیم بگوییم انسان موجودی شرور نیست؟

در این زمینه به دو مطلب توجه فرمایید.

ـ مطلب اول؛ برتری و فضیلت انسان
بله انسان اشرف مخلوقات است و بر سایر مخلوقات، برتری و فضیلت دارد. به این آیات توجه فرمایید:

«سهل بن زیاد» از نظر رجالی چگونه است؟

سهل بن زیاد آدمی رازی (وفات در حدود ۲۵۵ق)، از محدثان شیعه که محضر امام جواد (علیه السلام)، امام هادی (علیه السلام) و امام حسن عسکری (علیه السلام) را درک کرده است.

چرا خداوند در سوره واقعه به جایگاه ستارگان سوگند می دهد!؟ راهنمایی فرمایید.

مفسران و صاحب نظران علوم قرآنی دلایل متعددی را برای قسم های قرآن بر شمرده اند که با بررسی آن ها مطلب روشن می گردد:

1 ـ برخی قائلند سوگندهای قرآن به خاطر نشان دادن عظمت و تاکید بر مطلبی است که بعد از قسم می آید. یعنی این مطلبی که دنباله ی آیات معمولا بیان می کند؛ مطلب مهمی است.

منظور از کلمه «العالمین» در آیه 70 سوره مبارکه حجر چیست؟

در اینکه مراد از کلمه «العالمین» در آیه 70 سوره مبارکه حجر«قالُوا أَ وَ لَمْ نَنْهَكَ عَنِ الْعالَمينَ» چیست باید گفت در تفاسیر اقوال مختلفی در باره آن ذکر نشده است بلکه تقریبا می توان گفت همه مفسرین بالاتفاق آیه شماره 70 را کلام قوم لوط دانسته اند که خدای سبحان آن را نقل می کند، نه کلام حضرت لوط (علیه السلام). و مراد از «العالمین»(مردم جهان) را مهمانان، غریبه ها، رهگذران دانسته اند.

سوره القصص آیه ۲۵ چگونه «تَمْشِي عَلَى اسْتِحْيَاءٍ» را برای زنان معرفی می کند؟

قلب سلیم، به استناد قرآن و حدیث چگونه است؟

در قرآن کريم خدای متعال می فرماید: «وَ لا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ يَوْمَ لا يَنْفَعُ مالٌ وَ لا بَنُونَ إِلاَّ مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ» و روزي كه (مردم) برانگيخته مي‌ شوند رسوايم مكن. روزي كه هيچ مال و فرزندي سود نمي‌ دهد. مگر كسي كه دلي پاك به سوي خدا بياورد.(1)

در آیات مختلفی با واژگان متفاوت، سخن از خلقت آسمان ها و زمین است؛ در برخی فعل «خلق»، برخی تعبیر «بدیع» و در برخی از واژه «فطر» استفاده شده و در ترجمه ها نیز همگی به معنای خلقت و آفریدن ترجمه شده اند. آیا تفاوتی بین این واژه ها هست؟

این سه واژه در عین حالی که هم پوشانی و مشترکات زیادی دارند، ولی هر کدام نیز ویژگی خاصی را مد نظر دارند. لذا باید هر کدام را بطور مستقل، از نظر ریشه ای و لغوی، مورد بررسی قرار داد.