عقاید

تقیه حقی است که آیات متعددی از قرآن آن را بیان کرده است. قرآن حتی اظهار کفر در مواقع تقیه را جایز می شمارد:

«مَنْ كَفَرَ بِاللَّهِ مِنْ بَعْدِ إیمانِهِ إِلاَّ مَنْ أُكْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِالْإیمانِ[نحل/۲۶] كسانى كه بعد از ایمان كافر شوند- بجز آنها كه تحت فشار واقع شده‏اند در حالى كه قلبشان آرام و با ایمان است.»

همچنان که علیرغم ممنوع بودن دوستی با کافران در مواقع تقیه آن را جایز می داند:

پرسش :
انسان اگر درستکار باشد، تا کجا میتواند مراحل کمال را بپیماید؟

پرسش : دین به چه معناست؟

پاسخ :

پرسش :
 آیا دین یک پدیده فردی است؟ 
 پاسخ :

پرسش :
 آیا دین یک پدیده فردی است؟ 
 پاسخ :

آیا دلایل وجود یا انکار خدا به گونه ای شده است که بشر قادر به درک حقیقت نباشد؟

رسیدن به شکاکیت و متوقف ماندن بین قبول یا رد وجود خدا، در بسیاری از موارد متاثر از یک مطلب است و آن اینکه فردی بیش از توان تجزیه و تحلیل خویش به انباشت اطلاعات اقدام کند. امری که متاسفانه در زمانه ما رایج شده است.

چگونه با اعتقاد به معلوم بودن سرنوشت انسان در نزد خدا، جبر نداریم؟

مساله جبر و اختیار که با قضا و قدر الهی گره می خورد، دو جنبه دارد. از یک نظر مساله بسیار ساده است. به گونه ای که طفل خردسال نیز اختیار خود را می فهمد و از یک نظر مساله دشوار است و تحلیل آن کار ساده ای نیست. تا آن جا که اهل بیت عده ای را از تحقیق در این باره منع می کردند:

راه شناخت خدا چیست؟

برای شناخت خدا قبل از هر چیز باید به این نکته توجه داشت که شناخت کامل خدای متعال برای ما امکان ندارد. هر چند همگان شناختی از خدا می یابند. حضرت علی (ع) می فرمایند: عقول را بر كنه صفات خویش آگاه نساخته اما آنها را از معرفت و شناسائى خود باز نداشته است.[۱]

و درباره شناخت خدا دو راه کلی وجود دارد: ۱-شناخت از طریق نشانه ها ۲- شناخت از راه دل

و نشانه ها نیز به دو بخش کلی تقسیم می شود: ۱- آیات انفسی (خود شناسی)  ۲- آیات آفاقی (هستی شناسی)

آیا خدا می تواند موجودی بسازد که قادر بر نابودی آن نیست؟

شاید بهترین جواب برای این سوالات این باشد که بله خدا می تواند اما نمی تواند!!

طبیعتا با طرح چنین جوابی سوال کننده اعتراض می کند و آن را نمی پذیرد چرا که جواب تناقض آمیز است. و در پاسخ به اعتراض او باید گفت که اگر بناست خدای متعال کارهای تناقض آمیز بکند، پس همه جا می تواند تناقض را انجام دهد! وقتی که در سوال اولی نوعی تناقض پذیرفته شده و متوقع هستیم که خدای متعال آن را انجام دهد، چرا در موارد دیگر نمی توانیم بپذیریم که خدا مرتکب تناقض شود؟ آیا از همین مطلب نمی توان متوجه شد که تناقض به هیچ عنوان ممکن نیست؟

 نظریه داروین بیان می کند که جهان طی میلیاردها سال به وجود آمده؛ در حالی که در قرآن آمده خدا در ۶ روز جهان را آفرید. آیا این ها با هم در تناقض نیستند؟