حرمت اندیشه
آیا آفرینش محصول اندیشه است؟
سؤال باید روشن تر پرسیده شود، یعنی اگر منظور از اندیشه این باشد که آفریننده هدف و غرضی از آفرینش داشته باشد باید یک نکته توجه را کرد: با نگاهی به نظم موجود در آفرینش (چه تک تک آفریده ها زمینی، دریائی، آسمانی، غول پیکر و میکروسکپی و غیره و چه مجموعه نظام) عقل آدمی پی به وجود صانعی حکیم و عالم می برد، قطعا وقتی سازنده بالاترین بهره عقل را داشته باشد حتما باید اندیشه ای پشت این آفرینش باشد. قرآن کریم نیز در آیات زیادی به این اندیشه اشاره کرده است، مثلا: وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما باطِلاً ذلِكَ ظَنُّ الَّذينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذينَ كَفَرُوا مِنَ النَّار، ما آسمان و زمين و آنچه را ميان آنهاست بيهوده نيافريديم اين گمان كافران است واى بر كافران از آتش (دوزخ)! (سوره ص آیه27) وقتی آفرینش هدفدار باشد، قطعا از اندیشه ای سرچشمه گرفته است. همچنین خداوند در آیه دیگری آفرینش انسان را دور از هرگونه بی خردی اعلان کرده است: أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُون، آيا گمان كرديد شما را بيهوده آفريدهايم، و بسوى ما باز نمىگرديد؟ (سوره مؤمنون آیه 115) شاید این آیه صریح ترین پیام قرآن مبنی بر پشتوانه حکیمانه داشتن آفرینش انسان باشد، خصوصا اینکه اگر بدانیم انسان برترین موجود آفرینش می باشد، وقتی برترین موجود هدفمند باشد و سائر موجودات نیز در خدمت او، قطعا همه عالم محصول چنین اندیشه ای خواهد بود.