چرا قرآن کریم به ذکر جزئیات مسائل نپرداخته است و فقط به اصول و کلیات معارف و احکام مانند کلیت نماز، روزه‌، زکات‌، حج و... اکتفا کرده است‌؟

1. قرآن کریم‌، قانون اساسی برای هدایت بشر است‌. در قانون اساسی‌، ساختار کلی بیان می‌شود. از این رو قرآن‌، غالباً به بیان اصول و کلیات پرداخته است‌. و در عین حال هر چیزی که در مسیر هدایت‌، تربیت و کمال انسان نیاز است‌، در آن آمده است‌; "...وَ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَـَب‌َ تِبْیَـَنًا لِّکُل‌ِّ شَی‌ْءٍ وَ هُدًی وَ رَحْمَة‌ً وَ بُشْرَی‌َ لِلْمُسْلِمِین‌َ ;(نحل‌،89)... و ما این کتاب (آسمانی‌) را بر تو نازل کردیم که بیان‌گر همه چیز است‌، و مایه هدایت‌، رحمت و بشارت برای مسلمانان است‌." به همین جهت (که قرآن یک کتاب تربیت و انسان‌سازی است‌، و برای تکامل فرد و جامعه در همة جنبه‌های معنوی و مادی نازل شده است‌،) به بیان تمامی کلیات پرداخته است‌. ضرورتی ندارد که مانند دائرة المعارف بزرگ‌، تمام جزئیات حتی علوم ریاضی‌، جغرافی‌، شیمی‌، فیزیک‌، گیاه‌شناسی و... در آن بیاید; هر چند دعوت کلی به کسب همة دانش‌ها نموده است و اگر بنا باشد همه جزئیات در یک کتاب جمع شده‌، آن کتاب باید به اندازه همه کتاب‌های موجود در عالم باشد و در آن صورت نیز همه جزئیات ممکن جمع نشده بلکه تنها جزئیات و تفاصیل موجود جمع شده است‌. 2. اگر چه بیان جزئیات‌، تفسیر و تبیین کلیات قرآن‌، به عهدة پیامبر اکرم‌گذاشته شده است‌. "وَ مَآ ءَاتَغ‌کُم‌ُ الرَّسُول‌ُ فَخُذُوه‌ُ وَ مَا نَهَغ‌کُم‌ْ عَنْه‌ُ فَانتَهُوا;(حشر،7) آن‌چه پیامبر6 به شما دستور می‌دهد اجرا کنید و آن‌چه شما را از آن نهی می‌کند باز ایستید." امّا قرآن کریم در مواردی که ضرورت ایجاب می‌کند، وارد فروعات و جزئیات شده است‌. مانند: احکام نوشتن قراردادهای تجارتی و اسناد بدهکاری که در طولانی‌ترین آیه قرآن یعنی آیه 282 بقره طی 18 حکم بیان شده است‌. 3. از آن‌جا که قرآن کریم‌، آخرین و کامل‌ترین کتاب آسمانی است‌، بهترین شیوه برای جاوید ماندن آن‌، بیان کلیات‌، ضوابط، ملاک‌ها، ارزش‌ها، ضدارزش‌ها است‌، تا در هر مقطع از زمان‌، جامعه‌، خود را به این معیارهای کلی تطبیق دهد. و این معیارها چیزی نیست که در طول زمان فرسوده شود و از بین برود. مثلاً شعار اصولی قرآن‌، عدالت‌، نیکوکاری‌، رسیدگی به ضعفأ امر به معروف‌، نهی از منکر و.... است‌. "إِن‌َّ اللَّه‌َ یَأْمُرُ بِالْعَدْل‌ِ وَ الاْ ?ًِحْسَـَن‌ِ وَ إِیتَآی‌سًِ ذِی الْقُرْبَی‌َ وَ یَنْهَی‌َ عَن‌ِ الْفَحْشَآءِ وَالْمُنکَرِ وَ الْبَغْی‌ِ یَعِظُکُم‌ْ لَعَلَّکُم‌ْ تَذَکَّرُون‌َ ;(نحل‌،90) خداوند متعال‌، فرمان به عدل و احسان و بخشش به نزدیکان می‌دهد، و از فحشأ و منکر و ظلم و ستم نهی می‌کند، خداوند به شما اندرز می‌دهد شاید متذکر شوید." و...(ر.ک‌: تفسیر نمونه‌، آیت اللّه مکارم شیرازی و دیگران‌، ج 11، ص 374، دارالکتب الاسلامیة‌.)