در آیه 27 سوره نازعات این چنین آمده است: "ءَأَنتُم‌ْ أَشَدُّ خَلْقًا أَم‌ِ السَّمَآءُ بَنَغ‌هَا; آیا آفرینش شما (بعد از مرگ مشکل‌تر است،
آری; البته از جهت مادی و جسمی، خلقت آسمان‌ها و زمین بزرگ‌تر از خلقت انسان است و آیه شریفه 57 سورة غافر نیز به این جنبه از آفرینش، نظر دارد; امّا آیه شریفه 14 مؤمنون که می‌فرماید: "فَتَبَارَکَ اللَّه‌ُ أَحْسَن‌ُ الْخَـَـلِقِین"، به جنبة الهی و معنوی و ارزشی او متوجه است که هیچ موجودی قابل مقایسه با این وجود با ارزش (انسان) و بُعد الهی او نیست. آفرین و تحسین بر آن علم و حکمتی که این همه استعداد و لیاقت و شایستگی را در چنین موجود ناچیزی قرار داد. در آیة 14 سورة مؤمنون به مراحل پنج گانه‌ای آفرینش انسان تعبیر "خلق" به کار رفته است; امّا هنگامی که به آخرین مرحله می‌رسد، به "انشأ" (=ایجاد کردن چیزی توأم با تربیت آن) تعبیر می‌کند. این تعبیر نشان می‌دهد که مرحلة اخیر با مراحل قبل (مراحل نطفه، علقه، مضغه و گوشت و استخوان) کاملاً متفاوت است; مرحله‌ای مهم است که قرآن از آن سربسته یاد کرده و تنها می‌گوید: "سپس ما به آن آفرینش تازه‌ای دادیم." و بلافاصله آیة "فَتَبَارَکَ اللَّه..." را ذکر می‌کند. این مرحله‌ای است که روح در کالبد آدمی دمیده می‌شود. در این جاست که انسان، ساختمان ویژه‌ای پیدا می‌کند که او را از همة جهان ممتاز می‌سازد و به او شایستگی خلافت خویش را در زمین عطا می‌کند و قرعة امانتی را که کوه‌ها و آسمان‌ها بار آن را نتوانستند بکشند، به نام او می‌زند و در واقع، همین جاست که "عالم کبیر" با همة شگفتی‌هایش در این "جرم صغیر" پیچیده می‌شود و به راستی شایسته "فَتَبَارَکَ اللَّه‌ُ أَحْسَن‌ُ الْخَـَـلِقِین" می‌شود.(ر.ک: تفسیر نمونه، آیت الله مکارم شیرازی و دیگران، ج 14، ص 208 ـ 213، دارالکتب الاسلامیة.) مضافاً به این که: اثبات شی نفی ماعدا نمی‌کند، "فَتَبَارَکَ اللَّه‌ُ أَحْسَن‌ُ الْخَـَـلِقِین" کی و چگونه دلالت دارد بر این که، خلقت آسمان‌ها و دیگر مخلوقات، در حُسن و کمال، از انسان بالاتر نمی‌باشد؟
اضافه کردن دیدگاه جدید