آیا نقل قولهایی که از اشخاص و حتی حیوانات در قرآن کریم آمده‌، عین کلام خود اشخاص است‌، یا نقل به معنا می‌باشد؟ و در رابطه با طهارت نسبت به دس

نقل قول‌هایی که از حیوانات و اشخاص در قرآن آمده‌، نقل به محتوا است که در این نوع حکایت‌، نظم و ترتیب کلام اصلی مراعات نمی‌شود; بلکه بعد از فهمیدن آن و هضم معنا، آن معنا در قالب‌، ترکیب و روش دیگری که موافق و دال بر معنای اصلی باشد، تعبیر می‌شود; زیرا 1. خداوند در قرآن یک قصه را با الفاظ گوناگونی حکایت می‌کند که این قصه‌، یا عربی نبوده و یا به یک عبارت بوده است‌.(معالم‌الدین و ملاذ المجتهدین‌، ص 213، انتشارات جامعه مدرسین‌.) 2. ملائکه‌، شیاطین و حیوانها، از سنخ انسان نیستند و تفهیم و تفهم ذهنی بین انسانها در بین آنها وجود ندارد; بنابراین‌، نقل کلام آنها به گونه‌ای که برای انسان قابل فهم باشد، نقل به معنا و محتوایی در قالب الفاظ متعارف است‌.(المیزان‌، ج 2، ص 318، انتشارات جامعه مدرسین‌.) امّا از نظر طهارت برای دست زدن باید دانست که همه کلمات قرآن در این حکم مثل‌هم‌اند حتی کلمه فرعون و قارون و شیطان آن‌گاه که در عبارات قرآنی قرار می‌گیرند بدون وضو نمی‌توان به آن‌ها دست زد.