منظور از علامت‌های بالای عبارت‌های قرآن چیست‌؟ (لا، ط، ج‌، م و...)؟ توضیح دهید.

یکی از قواعد قرائت و تجوید قرآن‌کریم‌، "وقف‌" می‌باشد و آن عبارتست از قطع صوت در حین قرائت همراه با تجدید نفس و سپس ادامه قرائت‌.( برای آگاهی بیشتر از انواع وقف‌ها ر.ک‌: حلیة القرآن‌، سید محسن موسوی بلده‌، ج 2، ص 127 ـ 133، شرکت چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی‌. ) برخی از مهم‌ترین علایم وقف عبارتند از: ـ "م‌": وقف لازم‌; وقف الزامی‌است و در صورت وصل‌، احتمال تغییر مفهوم جمله زیاد است‌. ـ "ط": وقف مطلق‌; تأکید می‌شود، وقف کنید. چون موضوع مورد بحث‌، تمام شده است‌. (در رسم‌الخط عثمان‌طه یافت نشد) ـ "ج‌": وقف جایز; می‌توان هم وقف و هم وصل کرد. ـ "ز": وقف مجوَّز; مانند وقف جایز است‌; البته وصل آن بهتر است‌. ـ "ص‌": وقف مرخص‌; به خاطر طولانی بودن جمله و کمبود نفس‌، رخصت داده می‌شود تا وقف کنید و سپس از جای مناسب شروع به قرائت کنید. (در رسم‌الخط عثمان‌طه وجود ندارد) ـ "لا": وقف ممنوع‌; نباید وقف کرد. اگر به طور اضطراری مجبور به وقف شدید، حتماً باید برگردید و دوباره به صورت وصل بخوانید. ـ "قلی‌": وقف‌، بهتر از وصل است‌. ـ "صلی‌": وصل‌، بهتر از وقف است‌. ـ "... ...": وقف معانقه‌; این علامت سه نقطه‌ای اگر بر روی دو کلمة نزدیک به هم قرار داده شود، به این معناست که در صورت وقف بر هر یک از آن‌ها، بر روی دیگری نمی‌توان وقف کرد.( ر.ک‌: حلیة‌القرآن 1، قواعد تجوید، موسوی بلده‌، ص 59 و 60، سازمان تبلیغات اسلامی‌. ) شرح علایم به کار رفته در هر نوع کتابت (عثمان طه‌، طاهر خوش نویس‌، و...) در پایان قرآن با همان کتابت نیز آمده است‌. حرف "ح‌" جز علائم و رموز قرآنی نیست‌.