این رفتار خداوند چه سودی دارد؟

آیه (های) مورد سوال:
إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُواْ سَوَاءٌ عَلَيْهِمْ ءَ أَنذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنذِرْهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ(6)
كسانیكه كافر شدند بر ایشان یكسان است چه ایشانرا اندرز بكنی و چه اندرز نكنی ایمان نخواهند آورد .
خَتَمَ اللَّهُ عَلىَ قُلُوبِهِمْ وَ عَلىَ سَمْعِهِمْ وَ عَلىَ أَبْصَرِهِمْ غِشَاوَةٌ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ(7)
خدا بر دلهاشان مهر زده و بر گوش و چشمهاشان پرده‏ایست و ایشان عذابی عظیم دارند .
وَ مِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ ءَامَنَّا بِاللَّهِ وَ بِالْيَوْمِ الاَْخِرِ وَ مَا هُم بِمُؤْمِنِينَ(8)
يخَُدِعُونَ اللَّهَ وَ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ مَا يخَْدَعُونَ إِلَّا أَنفُسَهُمْ وَ مَا يَشْعُرُونَ(9)
فىِ قُلُوبِهِم مَّرَضٌ فَزَادَهُمُ اللَّهُ مَرَضًا وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمُ بِمَا كاَنُواْ يَكْذِبُونَ(10)
و بعضی از مردم كسانیند كه میگویند بخدا و بروز جزا ایمان آورده‏ایم و لكن ( دروغ میگویند و ) هرگز ایمان نیاورده‏اند ( 8) .
با خدا و با كسانیكه ایمان آورده‏اند نیرنگ می‏كنند ولی نمیدانند كه جز بخود نیرنگ نمی‏كنند اما نمیدانند ( 9) .
در دلهاشان مرضی است پس خدا بكیفر نفاقشان آن بیماری را زیادتر كرد ، و ایشان بخاطر دروغها كه میگویند عذابیدردناك دارند ( 10) .
وَ إِذَا قِیلَ لَهُمْ ءَامِنُوا كَمَا ءَامَنَ النَّاس قَالُوا أَ نُؤْمِنُ كَمَا ءَامَنَ السفَهَاءُأَلا إِنَّهُمْ هُمُ السفَهَاءُ وَ لَكِن لا یَعْلَمُونَ‏(13) وَ إِذَا لَقُوا الَّذِینَ ءَامَنُوا قَالُوا ءَامَنَّا وَ إِذَا خَلَوْا إِلی شیَطِینِهِمْ قَالُوا إِنَّا مَعَكُمْ إِنَّمَا نحْنُ مُستهْزِءُونَ‏(14) اللَّهُ یَستهْزِئُ بهِمْ وَ یَمُدُّهُمْ فی طغْیَنِهِمْ یَعْمَهُونَ‏(15)
و چون بایشان گفته میشود مانند مردم ایمان بیاورید میگویند : آیا مانند سفیهان ایمان بیاوریم آگاه باش كه خود ایشان سفیهند و لكن نمیدانند ( 13) .
و چون مؤمنان را می‏بینند می‏گویند : ما ایمان آورده‏ایم و چون با شیطانهای خود خلوت می‏كنند می‏گویند ما با شمائیم ، ما ایشان را مسخره می‏كنیم ( 14) .
خدا هم ایشان را مسخره می‏كند و همچنان وا می‏گذارد تا در طغیان خود كور دل بمانند ( 15 ) .
مَثَلُهُمْ كَمَثَلِ الَّذِی استَوْقَدَ نَاراً فَلَمَّا أَضاءَت مَا حَوْلَهُ ذَهَب اللَّهُ بِنُورِهِمْ وَ تَرَكَهُمْ فی ظلُمَتٍ لا یُبْصِرُونَ‏(17)
حكایت آنها چون سرگذشت كسی است كه آتشی بیفروخت تا پیش پایش روشن شود همینكه اطرافش را روشن كرد خدا نورشان بگرفت و در ظلمت‏هائی رهاشان كرد كه دیدن نتوانند ( 17) .

طرح سوال:
همانطور که در قرآن هم اشاره شده است که انسان را در سختی آفریدیم. هماناانسان در خسران است و ... که کلا نشان می دهد آدمی در زندگی مسیر قهقهرا را طی می کند و به ضرر خود کار انجام می دهد و تلاش خدا و انبیا برای نجات او بوده است و این نگاه را داشته باشیم که ظالم ترین مردم در اصل بدبخترین و احمق ترین مردم بوده اند چرا که راحتی چند روزه دنیا را به عذابی سخت ابدی معاوضه کرده اند. حتی منافقان که خود را زرنگ خطاب می کنند در اصل مورد استهزا خدا هستند و خود را گرفتار کرده اند. حال با این وضع اسفبار و حقارت آمیز بشر چرا خداوند در بعضی جاها از جمله آیات بالا خود عاملی برای بدتر شدن وضع این موجودات مفلوک شده است. هر چند این افراد خود راهها را به خود بستند چرا خداوند که این همه بر بشر نگران و مهربان است این نقش را به عهده گرفته است. چرا ؟
مگر مهلت عمر به انسان برای آزمایش داده نشده است. چرا تا آخر عمر به آنها مهلت نمی دهد. حتی اگر هم می داند آنها به راه راست هدایت نمی شوند.
آیا اضافه کردن مرض در دل انسانی مریض که باعث می شود عذاب آن فرد بیشتر شود سودی را متوجه انسانهای اطرافش می کند؟ کور کردن روشنایی کسی که کافر است چه سودی دارد. آیا این اقدامات خارج از انصاف نیست.

اضافه کردن دیدگاه جدید

کد امنیتی
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.